Diefstal van identiteit

Omdat ik maandagavond moest werken, heb ik vanmorgen even De Wereld Draait Door teruggekeken. Het ging namelijk over de toenemende overlast voor Bekende Nederlanders van fake-accounts op Twitter.

Advocate Bénédicte Ficq is zelf slachtoffer van zo'n fake-account, en ze heeft er schoon genoeg van.


Ze gaat aangifte doen, en heeft zelfs een wetsvoorstel voorbereid dat erin voorziet dat neptwitteraars voor maximaal vier jaar achter slot en grendel kunnen.

Vier jaar! Ik vind dat nogal wat.

Het was een interessante discussie. Maar wat ik er nu zelf van vind, daar ben ik nog niet helemaal uit.

Internet is ook een soort vrijstaat, waar dit soort dingen nu eenmaal (kan) gebeuren. Bovendien vind ik die neptweets soms best grappig, zoals bovenstaande van de onechte Matthijs van Nieuwkerk.

(Ik zal het maar toegeven: ik heb mezelf op Twitter ook wel eens als iemand anders voorgedaan. Maar dat was een fictief personage, in het kader van een familiair grapje. Een grapje dat overigens wel enigszins uit de hand liep.)

Aan de andere kant: als iemand een account @TomRuyfrok (dus met y in plaats van ij) zou aanmaken en onder die naam allemaal vervelende dingen zou schrijven over familie en collega's, dan zou ik daar ook niet blij mee zijn.

Misschien moet niet de 'diefstal' van identiteit strafbaar worden gemaakt, maar het op deze manier moedwillig in diskrediet brengen van mensen.

Maar ja, waar ligt dan de grens?

Ik ben er nog niet uit. Wat vindt u?